آنچه باید خانم‌های باردار در مورد پارگی واژن هنگام زایمان بدانند؟

تا به حال در مورد پارگی واژن در هنگام زایمان طبیعی شنیده اید؟ حتما این موضوع باعث شده تا حتی از اقدام برای بچه دار شدن هم بترسید!

پارگی واژن اتفاقی است که در ۱۰ تا ۲۰ درصد از زایمان‌های طبیعی اتفاق می افتد و علل مختلفی هم دارد. در زمان زایمان طبیعی ممکن است واژن به صورت خود به خود از چند ناحیه پاره شود که این خود، درمان و مراقبت‌های بعد از زایمان را بیشتر و دشوارتر می کند.

پس برای جلوگیری از وقوع این اتفاق پزشک یا ماما قسمتی از واژن را که پرینه (محل بین دهانه واژن و مقعد) نام دارد، پس از بی حسی موضعی شکاف کوچکی می دهد تا عمل زایمان و بیرون آوردن کودک شما راحت‌تر اتفاق بیافتد.

سوال های متداول مادران باردار در مورد پارگی واژن

• آیا برش در ناحیه ی واژن با درد و خون ریزی همراه است؟

دراین مورد باید بگوییم که به دلیل بی حسی موضعی شما در واقع هیچ دردی را حس نمی کنید.

• آیا بخیه های ناحیه ی واژن ممکن است بعد از زایمان باعث عفونت شوند و در هنگام کشیدن بخیه نیز درد زیادی را به همراه داشته باشند؟

پزشک بعد از انجام این کار محل برش را با بخیه‌های قابل جذب بخیه می کند که این یعنی بعد از زایمان دردسر کشیدن بخیه را نیز نخواهید داشت و در مورد عفونت‌های احتمالی هم باید خیالتان را راحت کنیم، چرا که با انجام چند مراقبت ساده که در ادامه می گوییم خیلی راحت می توانید از عفونت جلوگیری کنید.

قبل از هر چیز باید با انواع پارگی واژن آشنا شوید

 

 

پارگی واژن به طور معمول سه نوع دارد که در هر نوع، پرینه را به گونه‌ای متفاوت برش می دهند و در هر کدام درجه ی پارگی متفاوت است.

نوع اول:

در این نوع پارگی ،پزشک پوست پرینه و قسمتی از اطراف بافت دهانه واژن را برش می دهد، که به دلیل سطحی بودن برش، اغلب نیازی به انجام بخیه نیست و یا اینکه با انجام چند بخیه کوچک و ساده در مدت زمان کوتاهی بهبود می یابد.

نوع دوم:

در پارگی واژن به این روش برش عمیق تری صورت می گیرد که ماهیچه‌های سطح پوست را نیز شامل می‌شود. طبیعتا در این نوع پارگی زمان بهبود زخم بیشتر و تا حدود ۲ هفته است. این نوع زخم که بعد از برش ایجاد می‌شود نیاز به بخیه ی لایه لایه دارد. این بخیه‌ها در مدت زمان التیام جذب می شوند و نیازی به کشیدن آن نیست.

نوع سوم :

باید خیالتان را راحت کنیم که این نوع از پارگی فقط در تعداد بسیار کمی از زنان اتفاق می افتد و بیشتر پارگی‌ها از نوع اول و دوم هستند.

این درجه از پارگی منجر به ایجاد دردهای طولانی مدت، مشکل در کنترل خروج گاز روده و مدفوع، مقاربت دردناک و در مواردی منجر به فیستول می‌شود. این ناراحتی‌ها و عوارض معمولا با گذشت زمان و یا با کمک گرفتن از روش‌های درمانی و در مواردی جراحی بهبود می باید، اما گاهی می تواند به ناراحتی‌های طولانی مدت نیز تبدیل شود.

جلوگیری از پارگی واژن

 

 

برای اینکه خطر ابتلا به زخم واژن را کاهش دهید از پزشک خود بخواهید که به جز در موارد ضروری پزشکی، از انجام اپیزیوتومی(برش واژن) خودداری کند. در حال حاضر به جز در موارد خاص پزشکی، به عنوان مثال اگر ضربان قلب نوزاد در زمان زایمان افت کند، اپیزیوتومی توصیه نمی‌شود و به لطف این یافته در ۲۰ سال گذشته اپیزیوتومی به میزان ۷۵ درصد کاهش یافته است.

استفاده از روان کننده ‌ها مانند روغن معدنی یا ژل KY در ناحیه واژینال هنگام زایمان همانند استفاده از پارچه‌های گرم و مرطوب در ناحیه پرینه احتمال ایجاد زخم و پارگی را کاهش می دهد.

ماساژ دادن ناحیه پرینه در هنگام فشارهای زایمان نیز از ایجاد زخم جلوگیری می کند.

ماساژ پرینه در هفته‌های اخر بارداری نیز می تواند مفید باشد اما مطالعات علمی این گفته را تایید نمی کنند، با این حال امتحان کردن این روش هم ضرری ندارد.

وضعیت یا پوزیشن مادر در هنگام زایمان و همچنین نوع بیهوشی تاثیری در ایجاد و یا عدم ایجاد پارگی ندارد. اگرچه روش های دیگری نیز وجود دارند که با عمل به آن ها خطر زخم و پارگی را می توان کاهش داد اما تمام این راهکارها به حالت ارتجاعی مهبل زن وموقعیت کودک در شکم مادر بستگی دارد. پوست برخی از زنان هنگام زایمان به راحتی کشیده می‌شود در حالی که در برخی دیگر این گونه نیست. نوزادان با جثه کوچک به راحتی از بدن مادر خارج می شوند اما فشار نوزادانی با جثه بزرگتر باعث پارگی و ایجاد زخم در ناحیه واژن و مقعد می شود. استفاده از ابزارهای کمکی مانند وکیوم و فورسپس نیز هنگام زایمان خطر پارگی را افزایش می دهد.

روش های کاهش درد پس از زایمان

درد ناشی از پارگی و زخم سطحی در ناحیه تناسلی پس از چند هفته بهبود می یابد اما درد و نارحتی زخم‌های عمیق‌تر می تواند تا ۲ ماه به طول بیانجامد. استفاده از کیسه یخ در ۲۴ ساعت اول پس از زایمان تا حدی درد و تورم در این ناحیه را کاهش می دهد. استحمام به صورت نشسته تا ۲ هفته پس از زایمان به کاهش درد و بهبود زخم در ناحیه تناسلی و پرینه کمک می کند.

ساخت حمام سیتز یا همان استحمام به صورت نشسته کار آسانی است. یک لگن یا تشت را بر روی درپوش توالت فرنگی قرار دهید، سپس لگن را با آب گرم (نه داغ)  پر کنید. برای ضد عفونی کردن مقداری سرکه یا جوش شیرین و یا مواد ضد عفونی کننده مخصوص را به آب اضافه کنید و سپس برای مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه در لگن بنشینید، سپس خود را با حوله تمیز و نرم خشک کنید.

مراقب پارگی واژن باشید!!!

مصرف داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن نیز درد ناشی از زخم را تسکین می دهد. سعی کنید تا حد امکان دچار یبوست نشوید. حتی اگر زخمی در ناحیه مقعد هم نداشته باشید یبوست و دفع سخت می تواند پوست را تحریک کرده و در ناحیه بخیه‌ها درد و یا زخم ایجاد کند. برای جلوگیری از یبوست آب زیاد بنوشید و مواد غذایی حاوی فیبر مصرف کنید. همچنین تا بهبودی کامل از ایجاد رابطه جنسی در این دوران خودداری کنید.

پس از بهبودی زخم‌ها در ناحیه تناسلی و مقعد تمرینات کگل را شروع کنید. این تمرینات به بهبودی عضلات لگن کمک می کند. در هفته‌های ابتدایی پس از زایمان بی اختیاری ادرار و مدفوع در زنان طبیعی است و این حالت به مرور زمان کنترل می‌شود، اما زنانی که پس از ۶ هفته از زایمان هنوز در کنترل ادرار و مدفوع خود دچار مشکل هستند حتما باید به پزشک مراجعه کنند.

جمع بندی

ایجاد زخم و پارگی در ناحیه تناسلی طبیعی است و معمولا تا ۶ هفته پس از زایمان کاملا بهبود می یابد، اما در زایمان‌های سخت سبب ایجاد زخم‌های عمیق و در نتیجه عوارض جانبی می‌شود. پیشنهاد می‌شود که قبل از زایمان با انواع روش‌های پیشگیری از زخم و پارگی حین زایمان آشنا شوید تا زایمانی راحت و بدون عوارض جانبی داشته باشید.

 

نوشته شده توسط : فاطمه