آنچه باید درباره‌ی بیماری ام اس بدانیم!

بیماری ام اس و یا همان مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری خود ایمنی است که متاسفانه جوانان زیادی را درگیر کرده و یک نقص ایمنی نسبتا شایع به شمار می‌رود. اگر شما هم نگران ام اس و علائم آن هستید تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید تا توضیحات مختصری راجع به این بیماری، علائم و راه‌ های درمان آن در اختیار شما قرار دهیم.

بیماری ام اس چیست؟

مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری ایمنی است که سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) را درگیر می‌کند. در ام اس، سیستم ایمنی بدن به غلاف محافظ (میلین) که فیبرهای عصبی را پوشانده‌اند، حمله می‌کند و باعث ایجاد مشکلات ارتباطی بین مغز و قسمت‌های دیگر بدن می‌شود.

 

علائم بیماری ام اس بسیار متفاوت است و به میزان آسیب عصبی بستگی دارد. برخی از افراد مبتلا به ام اس شدید ممکن است حتی توانایی پیاده روی به طور مستقل را از دست بدهند. در حالی که برخی دیگر ممکن است مدت طولانی بهبودی کامل را بدون هیچ گونه علائم جدید تجربه کنند. درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد و پزشکان و محققین هنوز نمی‌دانند که چرا این بیماری برخی افراد را مبتلا می‌سازد و در بقیه افراد ایجاد نمی‌شود. در هر حال ترکیبی از عوامل ژنتیکی تا عفونت های دوران کودکی در این امر نقش دارند.

نشانه ها و علائم مهم بیماری ام اس چیست؟

نشانه‌های بیماری ام اس متعدد است و ممکن است بسته به موقعیت الیاف عصبی آسیب دیده در طول دوره بیماری متفاوت باشد. این علائم اغلب بر حرکت افراد تأثیر می گذارد، مانند:

گرفتگی عضلانی

ام اس می‌تواند در مغز، نخاع یا اعصاب بینایی بیمار رخ دهد. اسپاسم عضلانی، مشکلات تعادل و عدم هماهنگی، مشکل در حرکت دست ‌و پا، بی‌حسی، لغزش و مشکل در راه رفتن از علائم این بیماری می‌باشد.

مشکلات در تکلم و بلعیدن غذا

افراد مبتلا به بیماری ام اس ممکن است دچار مشکل در تکلم و بلعیدن غذا شوند. تند تند حرف زدن، از دست دادن کنترل حجم صدا، آرام صحبت کردن، تغییر در کیفیت صحبت مانند صدای خشن و صدای بی‌جان از جمله عوامل این بیماری است.

هم‌چنین این بیماری می‌تواند مشکل جویدن و انتقال مواد غذایی به قسمت عقبی دهان را در پی داشته باشد. ناگفته نماند این بیماری ممکن است توانایی بدن در انتقال مواد غذایی از طریق مری و معده را هم تحت تأثیر قرار دهد.

تغییرات روده و مثانه

نارسایی مثانه و روده به ‌طور معمول در این بیماران دیده می‌شود. اختلال در مسیرهای سیستم عصبی که عضلات مثانه و روده را کنترل می‌کند، باعث بروز این مشکلات خواهد شد. نشانه‌های این تغییرات اعم از تکرر ادرار، عفونت مثانه، از دست دادن کنترل ادرار یا مدفوع، یبوست و اسهال می‌باشد.

مشکلات بینایی و بیماری ام اس

مشکلاتی نظیر از دست دادن بینایی به صورت جزئی یا کامل، احساس  درد در هنگام حرکت چشم‌ها، تاری دید، دوبینی، حرکت غیرارادی چشم‌ها و نارسایی عمومی چشم و اختلالات بینایی بیشتر هم می‌تواند از نشانه ‌های بیماری ام اس باشد.

بی‌حسی یا درد

از دیگر علائم که بیمار مبتلا به ام ‌اس مشاهده می‌کند احساس بی‌حسی، گزگز شدن و درد است. افراد اغلب این علائم ام ‌اس را در سراسر بدن یا در اندام‌های خاص تجربه می‌کنند. شاید بی‌حسی به‌صورت سوزن سوزن شدن یا احساس سوزش در بیمار احساس شود که با توجه به تحقیقات انجام ‌شده ، بیش از نیمی از افراد مبتلا به ام ‌اس در طول بیماری خود نوعی درد را تجربه می‌کنند.

مشکلات جنسی

این مورد نیز در خانم‌ها و آقایان مشترک است و مواردی شامل کاهش میل جنسی، ارگاسم کمتر و ضعیف‌تر و کم شدن حس در ناحیه تناسلی را در بیمار دربردارد. هم‌چنین در خانم‌ها کم شدن ترشحات واژن را به دنبال می‌آورد.

 مشکلات قاعدگی

در دوره قاعدگی سطح استروژن کاهش ‌یافته و ممکن است به همین دلیل بیماری در دوره قاعدگی علائم بیشتری داشته باشد. البته تحقیقات نشان داده که افراد دارای بیماری ام اس هیچ مشکلی برای باردارشدن ندارند و این موضوع بسیار امیدوارکننده است.

راه های درمان بیماری ام اس چیست؟

در ادامه به معرفی روش های درمان این بیماری خواهیم پرداخت که شامل:

 

فیزیوتراپی

 

 

فیزیوتراپی تاثیر زیادی در بهبود اختلالات حرکتی در بیماران ام اس دارد. یک درمانگر فیزیکی می تواند تمرینات کششی و تقویتی را به شما یاد دهد و نحوه استفاده از دستگاه ها را برای آسان تر انجام دادن کارهای روزانه به شما نشان دهد. فیزیوتراپی با برنامه‌های درمانی می تواند به ضعف پا و سایر مشکلات راه رفتن که اغلب مبتلایان به ام اس با آن درگیر هستند، کمک کند.

شل کننده‌های عضلانی

ممکن است شما  اسپاسم عضلانی دردناک یا غیرقابل کنترل به خصوص در پاها داشته باشید. شل کننده های عضلانی مانند باکلوفن (Lioresal) و تیزانیدین (Zanaflex) ممکن است کمک کننده باشند.

دارو‌هایی برای کاهش خستگی

پزشک می‌تواند داروهایی را برای مبتلایان به ام اس تجویز کند که ممکن است در کاهش خستگی ناشی از ام اس مفید باشد. برخی از داروهایی که برای درمان افسردگی استفاده می شوند نیز ممکن است توصیه شود.

این عوامل در خطر ابتلا به بیماری ام اس موثر هستند

سن

بیماری ام اس در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما معمولاً افراد در بین سنین ۱۶ تا ۵۵ سال را  بیشتر مبتلا می کند.۲۰  تا ۴۰ سالگی شایع‌ترین سن ابتلا به این بیماری است. احتمال ابتلا به این بیماری در زنان ۲ تا ۳ برابر بیشتر از مردان است. دلیل این امر معلوم نیست!

سابقه خانوادگی و بیماری ام اس

اگر یکی از والدین یا خواهران و برادران شما مبتلا به ام اس بوده است، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن هستید. ام اس مادرزادی نبوده، اما معمولا احتمال ابتلا در افرادی که سابقه خانوادگی بیماری ام اس را دارند، حدود پنج برابر افزایش می‌یابد.

 

کمبود ویتامینD

 

 

داشتن مقادیر کم ویتامین D و قرار نگرفتن در معرض نور خورشید، خطر ابتلا به بیماری ام اس را افزایش می دهد. حفظ سطح کافی ویتامین  D توسط مکمل نه تنها باعث کاهش خطر ابتلا به MS می شود، بلکه باعث کاهش نشانه های بیماری در مبتلایان به MS نیز می شود.

جمع‌بندی

حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد افراد مبتلا به ام اس دارای حملات نادر و حداقل ناتوانی تا ده سال پس از تشخیص هستند. گاهی اوقات ام اس خوشخیم نامیده می شود.کیفیت زندگی بستگی به علائم و نحوه درمان دارد. این بیماری به ندرت کشنده و غیر قابل پیش بینی ، می تواند بدون هیچ هشداری رخ دهد. در صورت مشاهده‌ی هر یک از نشانه های بیماری ام اس هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید.

 

نوشته شده توسط : یگانه